عکاسی

سوژه عکاسی

من در حال حاضر در سنت لوئیس هستم و داشتم دوستم نیک را ملاقات می کردم که یک کسب و کار آنلاین فروش کارد های آشپزخانه راه انداخته بود.

او عضو یک باشگاه به نام «اتاق پشتی» می باشد که یک باشگاه سیگار خصوصی است که شما می توانید بروید و با مشتریان ملاقات کنید، یا از یک سیگار عالی لذت ببرید، یا غذا بگیرید، و روی صندلی های چرم مجلل بزرگ بنشینید. او به جای اجاره دفتر در طول روز از آنجا به عنوان یک فضای کاری استفاده می کند و وقتی من برای بازدید آمدم، می خواست آن را به من نشان بدهد.

من فقط برای تفریح می خواستم چند عکس از او بگیرم که «عکس های تجاری» معمول نباشند. اتاق با کف چوبی تیره و دیوارها و سقف چوبی تیره اش بسیار تاریک بود، اما من متوجه یک صندلی چرمی مجلل شدم که در کنار یک پنجره کوچک قرار داشت – عالی بود!

خود پنجره تا حدی نور را پخش می کرد –شیشه آن نیمه مات بود، بنابراین نور را نرم می کرد. نور نیز غیر مستقیم بود، به این معنی که مستقیما از وسط پنجره نمی تابید.

این باعث می شد تا نور نرم شود، بنابراین اثری مشابه با استفاده از یک سافت باکس داشت. اگر شما در خانه یا هر جای دیگر از پنجره ای استفاده می کنید که نور را پخش نمی کند، می توانید یک ورقه سفید بر روی آن اضافه کنید تا نور را نرم کند یا پرده ها را بکشید (البته اگر پرده پارچه ای دارید، نه پرده کرکره آلومینیومی).

آماده سازی نورپردازی #۱ – استفاده از نور پنجره برای نورپردازی از پهلو یا پشت

نیک روی صندلی چرمی نشسته بود و پنجره در سمت چپ دوربین قرار داشت و زاویه او نسبت به پنجره مورب و روی او به سمت دور از پنجره بود (دیاگرام پایین را ببینید). اتاق واقعا تاریک بود بنابراین من تنظمات دوربینم را بر روی ایزو ۳۲۰۰، دیافراگم f/2.8، و سرعت شاتر ۱/۲۵۰ ثانیه قرار دادم. وضعیت چیزی مانند این بود:

فلش قرمز نوری را که به پهلو، شانه، و پشت نیک می تابید را نشان می دهد. این نور یک افکت مجسمه سازی ایجاد می کرد چون باریکه های نور بر کل بدن او می تابیدند و دود سیگار را نیز از پشت روشن می کردند که باعث میشد جان بگیرند و خیلی بهتر دیده شوند. این عکس توسط چیدمانی که در دیاگرام بالا مشاهده کردید گرفته شده است:

توجه کنید که چطور نور فقط نیمی از صورت او را روشن کرده است. علت آن این است که نور در طرف مقابل هیچ راهی برای بازتاب و روشن کردن سایه ها ندارد. من این انتقال کامل از نور به تاریکی را دوست دارم.

آماده سازی نورپردازی #۲ – استفاده از نور پنجره برای نورپردازی جانبی

برای عکس بعدی من به دنبال یک حس غیر جدی تر و راحت تر بودم. من شروع به صحبت کردن و شوخی با نیک در مورد برخی مسائل کردم. این کار باعث ایجاد یک فضای راحت شد، بنابراین او توانست دوربین را فراموش کرده و خودش باشد. این بخش واقعا مهمی در عکاسی از اشخاص است – انجام هر کاری که لازم است تا آن ها حضور دوربین را فراموش کنند.

نیک دوباره به صندلی خود تکیه داد و شروع به خندیدن در مورد چیزی که من گفتم کرد، درحالیکه کمی دود از دهان خود بیرون می داد – این زمان بسیار مناسبی برای آنچه که من در ذهن داشتم بود. من بلافاصله عکس گرفتم.

نیک اکنون مستقیما روبروی من بود به طوری که یک طرف بدن او توسط نور پنجره روشن شده بود، اما از آنجا که به صندلی خود تکیه داده بود، نور می توانست به طرف دیگر صورت او نیز برسد. علت آن این است که نور به «پیچیدن» در اطراف سوژه ها تمایل دارد – هرچه منبع نور بزرگتر باشد، بیشتر در اطراف آنها می پیچد.

دیاگرام زیر را ببینید تا متوجه شوید که نور چگونه از مقابل پنجره پخش شد و به طرف دیگر صورت نیک رسید:

این عکس نتیجه نورپردازی بالاست:

می بینید چقدر کمتر «جدی» است، چون شما می توانید طرف دیگر صورت او را ببینید؟ شما همچنین می توانستید این کار را با قرار دادن یک نوع رفلکتور (بازتابنده) در طرف مقابل پنجره، مانند یک رفلکتور سفید، کاغذ مقوایی یا کاغذ فوم سفید، یا حتی با استفاده از یک دیوار سفید انجام دهید (اگر بر حسب اتفاق در آن طرف یک دیوار وجود داشته باشد).

آماده سازی نورپردازی #۳ – استفاده از نور پنجره برای نورپردازی «پدرخوانده»

برای آخرین تصویر، من می خواستم یک عکس بسیار چشمگیر با استفاده از یک نورپردازی مشابه با نورپردازی سبک فیلم کلاسیک «پدرخوانده – Godfather» ایجاد کنم.

من تصمیم گرفتم از وسط صندلی عکس بگیرم تا یک زاویه و موقعیت جالب از نحوه نشستن نیک ایجاد کنم. حال اگر از نیک با یک زاویه مورب عکاسی کنم، این باعث ایجاد یک نورپردازی معرکه می شود.

من به حالت مورب نسبت به او قرار گرفتم و این عکس را گرفتم:

عالی است! این عکسِ بسیار مورد علاقه من از یک جلسه عکس فی البداهه است. نوری که از میان پنجره می تابید، دود سیگار را نیز روشن کرد که باعث شد عالی به نظر برسد.

پس از این من عکس را در لایت روم سیاه و سفید کردم.

اگر توجه کنید – نویز زیادی در این تصاویر وجود ندارد، با وجود این که من در ایزوی ۳۲۰۰ عکس گرفتم. من در لایت روم با بالا کشیدن اسلایدر “noise” تا حدود “۴۰” این مشکل را برطرف کردم، که بدون قربانی کردن جزئیات، نویز را نرم و صاف کرد. دوربین سونی A7 که من از آن استفاده می کنم نیز در ایزوی بالا بسیار خوب عمل می کند.

شما به تجهیزات عکاسی زیادی نیاز ندارید – یک پنجره هم می تواند کار شما را راه بیندازد

اگر شما یاد بگیرید که چطور از نور اطراف خود استفاده کنید، اغلب می توانید تصاویری بسیار عالی ایجاد کنید که چشمگیر و منحصر به فرد هستند. در این مثال، ما تنها از یک پنجره در یک اتاق تاریک و با تغییر نحوه قرار گرفتن نیک در صندلی اش نسبت به پنجره پشت سرش، استفاده کردیم.

این کار را برای خودتان امتحان کنید! تنها یک پنجره خوب پیدا کنید و کمی خوش بگذرانید.

لنزک: نویسنده آموزش فوق مایک نیوتون می باشد که علاوه بر استعدادش در عکاسی، مهارت شگفت انگیزی در ساده مطرح کردن روش های عکاسی و آموزش عکاسی دارد. کتاب «هک عکاسی» مایک (برای مشاهده اینجا کلیک کنید) یکی از بهترین کتاب های آموزش عکاسی موجود می باشد.

منبع

برگرفته از: hackingphotography

- - , .

اهمیت نور در عکاسی: تسلط بر ماهیت نور

نور، گونه های بسیار زیادی دارد و هر نوع نور به نتیجه متفاوتی منجر می شود.

عکاسی در درجه اول، هنر دیدن است. ما به عنوان عکاس، تلاش می کنیم توانایی دیدن را بهبود بخشیم؛ نه تنها برای اینکه به دنیای اطرافمان واکنش نشان دهیم و از آن لذت ببریم، بلکه برای اینکه آن را بررسی و تحلیل کنیم و بفهمیم. ما از میان فعل و انفعالات نور قادر به درک و تفسیر اطرافمان هستیم. نور ما را برمی‌انگیزد. چشم را تحریک می کند و سرچشمه انرژی برای تبدیل اشیای بی روح به سوژه هایی خاص و جادویی است. نور می تواند الهام بخش باشد. بر روی حالت، حس و درون مایه عکس تاثیر می گذارد. نور به ما رنگ و شکل های قابل تعریف ارائه می دهد. نور به نوبه خود، ماهیتی گذرا و دست نیافتنی دارد. می تواند غمگین، رمزآلود، سرد یا گرم، پرآشوب یا آرام باشد و برای ما الگوها، شکل ها، ترکیب ها و خطوط را به معرض نمایش بگذارد.

بنابراین، چطور می توانیم از فن شاعرانه نور در عکاسی خود استفاده کنیم؟ بعنوان عکاس، چه مهارت های خاصی نیاز داریم تا بفهمیم به چه شکلی، نور بر روی آنچه می بینیم تاثیر می گذارد؟ چطور می توانیم تاثیر نور را در عکس های خودمان متجلی کنیم؟

پاسخ تمام این سوال ها بسیار ساده است و به یک دوربین گرانقیمت یا دانش فنی گسترده ای هم نیاز ندارد. وقتی لحظاتی به خودمان اجازه می دهیم دست از هر کاری برداریم، نگاه کنیم و احساس کنیم؛ شروع می کنیم نور بیشتری ببینیم و به محض اینکه آگاهانه بازی گذرای نور و سایه را تجربه کردیم، جادویی که نور خلق می کند را حس خواهیم کرد و به آن پاسخ خواهیم داد.

«نور، عکاسی را خلق می کند. نور را در آغوش بگیرید. تحسینش کنید. به آن عشق بورزید. اما فراتر از همه، آن را بشناسید. آن را بخاطر تمام چیزهایی که برای آنها ارزش قائلید بشناسید، و به این شکل شما راه عکاسی را خواهید شناخت.» – جورج ایستمن (George Eastman)

مشاهده و تجربه کردن نور، یک سفر است. فقط نیاز است به نور اجازه دهیم ما را راهنمایی کند و هر لحظه را به یک کشف جدید بدل کند. نتایج می توانند شگفت انگیز و جذاب باشند. عکاسی امپرسیونیستی (Impressionist photography)، راهی ایده آل برای دیدن و به کار بردن نور است که بیشتر به افکت های نور به شکل طبیعی اهمیت می دهد. سوژه تنها وسیله ای برای انتقال احساسات و هیجاناتی است که نور خلق می کند. عکاسی امپرسیونیستی به لحظه گذرا واکنش نشان می دهد و بر روی فعل و انفعال بین نور، رنگ و شکل متمرکز است.

نور، گونه های بسیار زیادی دارد و هر نوع نور به نتیجه متفاوتی منجر می شود. نور می تواند ملایم و پخش شده یا شدید و مستقیم باشد.

ما خیلی سریع می توانیم یاد بگیریم نور در موقعیت های مشخص چگونه رفتار می کند. وقتی خورشید پشت سر ماست، می بینیم چطور فضا، کم عمق تر می شود، رنگ ها مشخص و پرانرژی تر و خطوط واضح تر دیده می شوند. وقتی رو به خورشید هستیم، می توانیم قسمت مرئی (سیلوئت – ضد نور) و شکل سوژه ها را ببینیم ولی رنگ ها دیگر به صورت واضح دیده نمی شوند. وقتی نور مستقیما از راست یا چپ بتابد، جسم با کیفیتی سه بعدی قوی به معرض نمایش گذاشته می شود.

نور هم مانند رنگ، دما دارد. نور گرم، زرد یا قرمز است و نور خنک، متمایل به آبی است. با سپری شدن روز، هر تغییری در رنگ نور، تصویر جدیدی ایجاد می کند. هنگام صبح، نور به صورتی و زرد متمایل است، اواسط روز به رنگ سفید مایل به آبی است، در حالیکه هنگام عصر به رنگ زرد گرم و قرمز برافروخته در می آید.

در اصل هیچ نور خوب یا بدی وجود ندارد. هر نوری ویژگی های خاص خودش را دارد. داشتن درکی از ویژگی ها و خصایص نورهای مختلف باعث می شود برای استفاده بهینه از نوری که در دسترس است، آمادگی بهتری داشته باشیم.

بهترین راه برای بررسی نور و تاثیرات آن بر دنیای اطرافمان، شروع کردن یک پروژه عکاسی شخصی است. به باغ بروید و یک سوژه جالب تعیین کنید. دور آن چرخی بزنید و ارتباط بین گل ها و تغییرات شاخ و برگ درختان با جهت نور خورشید را بفهمید. تشخیص دهید چه زمانی سوژه شما به نظر مسطح و دوبعدی می رسد و چه زمانی نور به آن عمق و بافت اضافه می کند. چند عکس از جهت های مختلف بعنوان مرجع بگیرید. همین کار را در یک روز ابری و در زمان های مختلف صبح، میانه روز و عصر انجام دهید. برای اینکه بررسی خود را جامع تر کنید، همین تمرین را در فصل های مختلف سال- بهار، تابستان، پاییز و زمستان انجام دهید. مشاهده کنید چطور نور، حالت و حس عکس را تغییر می دهد.

هر کدام از ما طبیعتاً، به شرایط نوری خاصی علاقه مندیم. صرف نظر از اینکه نور، ملایم، نافذ و پخش شده یا شدید و خشن باشد، همواره حاضر و در حال حرکت و تغییر است.

نور همیشه نمایان، در حال چرخش و جست و خیز است. هر جایی نگاه کنید، می درخشد و می رقصد. نگاه کنید، شگفت زده شوید و تحقیق کنید. شاگرد نور باشید.

منبع

برگرفته از: evapolak

- - , .

وقتی شما به راست نوردهی می کنید، آنچه انجام می دهید به استفاده از قابلیت نمایش هیستوگرام دوربین و/یا قابلیت هشدار هایلایت (highlight alert) بستگی دارد. یعنی با استفاده از این قابلیت های دوربین قصد داریم از سفید شدن قسمت های روشن (از دست رفتن جزئیاتشان) و یا ثبت عکسی تاریک و نویز دار جلوگیری کنیم.

این یک تکنیک به طور ویژه مفید برای عکاسی منظره است که می خواهید جزئیات را در ابرهای روشن حفظ کرده و از افزایش نویز در سایه های تاریک اجتناب کنید. بهترین نتایج با عکاسی فایل های با فرمت خام یا raw به دست می آیند، چون این فایل ها حداکثر میزان داده ها را برای تنظیم دارند.

چرا فقط به طور ناکافی نوردهی نکنیم؟

بسیاری از عکاسان صحنه ها را کمتر از حد لازم نوردهی می کنند (نوردهی ناکافی – underexposed) تا جزئیات را در هایلایت ها (قسمت های روشن) حفظ کنند، اما سایه ها بسیار تاریک می شوند.

هنگامی که هایلایت ها در یک صحنه بیش از حد نوردهی (overexposed) می شوند و می سوزند، برای همیشه از دست می روند، و دیگر با هیچ تنظیمات فتوشاپی نمی توان آنها را برگرداند.

بسیاری از عکاسان برای جلوگیری از داشتن این هایلایت های سفید بدون جزئیات در عکس هایشان، تصاویر خود را تا اندازه ای کمتر از حد لازم نوردهی می کنند و سپس در مرحله پس پردازش آنها را روشن می کنند.

مشکل این روش این است که سایه های تصویر معمولا نویز بیشتری نسبت به مناطق روشن تر دارند و روشن کردن سایه ها باعث نمایان شدن نویز می شود.

این به این معنی است که اگر شما یک عکس تاریک بگیرید که به روشن کردن نیاز داشته باشد، در واقع دارید یک تصویر نویزدار را ثبت می کنید و پس از آن نویز را واضح تر می کنید.

قسمت های روشن تر تصویر سیگنال قوی تر و نویز کمتری دارند، بنابراین به شرطی که شما هیچ چیز مهمی را نسوزانید، بهتر است که یک تصویر روشن بگیرید و آن را تیره تر کنید.

هایلایت های مهم

با وجود این که این تصویر پس از گرفته شدن تاریک تر شده است، جزئیات هایلایت ها در دریا و ابرها غیر قابل بازیابی است.

اگر شما از یک صحنه با یک منبع نور مانند یک شمع یا یک لامپ در آن عکس بگیرید، انتظار نخواهید داشت که بتوانید جزئیات شعله شمع یا المنت لامپ را ببینید.

شما انتظار دارید که این قسمت ها بسوزند. به طور مشابه، اگر شما از یک دریای درخشان عکس می گیرید، انتظار دارید که هایلایت های آینه ای بسوزند.

با این حال، این یک مشکل خواهد بود اگر تمام امواج دریا یک توده سفید بدون جزئیات، که بیش از حد نوردهی شده اند، باشند.

این قسمت ها هایلایت های مهم یا هایلایت های حیاتی هستند و نوردهی باید برای محافظت از آنها تنظیم شود.

استفاده از هیستوگرام برای نوردهی به راست

بیشتر DSLR ها، دوربین های سیستم کامپکت و دوربین های کامپکت گران قیمت می توانند هیستوگرام نوردهی را برای یک تصویر نشان دهند.

این شبیه به هیستوگرام سطوح (Levels) در نرم افزار های ویرایش عکس همچون فتوشاپ است.

هیستوگرام یک نمودار است که توزیع روشنایی یک تصویر را نشان می دهد، با قله هایی که نشان دهنده تعداد پیکسل ها (یا اندازه ناحیه ای) در تصویر هستند که یک روشنایی خاص دارد. پیکسل های تیره در سمت چپ نشان داده می شوند در حالی که پیکسل های روشن در سمت راست هستند.

یک هیستوگرام «نرمال» برای یک صحنه «متوسط» چیزی شبیه به این به نظر خواهد رسید:

اکثر پیکسل ها در اطراف مرکز نمودار جمع شده اند که نشان می دهد روشنایی آنها به سمت میانه محدوده است، اما تعداد کمی پیکسل تاریک تر و روشن تر نیز وجود دارد.

نوردهی کمتر همین صحنه، هیستوگرامی شبیه به این ایجاد می کند:

بدنه اصلی قله به سمت چپ منتقل شده است و خطوط به سمت راست مقیاس نمی رسند، که نشان می دهد هیچ شیء سفیدی در این نوردهی در تصویر وجود ندارد.

اگر صحنه بیش از حد نوردهی شود، هیستوگرام اینگونه به نظر می رسد:

همه قله ها به سمت راست نمودار رفته اند که نشان می دهد بسیاری از پیکسل ها روشن تر از یک تن میانه (mid tone) هستند.

یک قله بزرگ در بالاترین مقدار نشان می دهد که تعداد زیادی پیکسل های کاملا سفید وجود دارند، که نشان دهنده این است که برخی از قسمت ها سوخته اند، و هیچ جزئیات یا درجه بندی تن رنگی ندارند.

چگونه به راست نوردهی کنیم

هدف این تکنیک ثبت حداکثر مقدار جزئیات و به حداقل رساندن سطح نویز و در عین حال اجتناب از سوختن هایلایت های مهم است.

این به این معنی است که نوردهی باید طوری تنظیم شود که هیستوگرام، بدون داشتن یک قله بزرگ در دورترین نقطه، به سمت راست نمودار متمایل باشد.

این کار را می توان با گرفتن یک عکس آزمایشی و بررسی هیستوگرام آن عکس قبل از تنظیم نوردهی و گرفتن عکس بعدی انجام داد. شما می توانید این کار را تا رسیدن به نوردهی صحیح ادامه دهید.

شما می خواهید که نشان هیستوگرام به سمت راست مقیاس برسد و یک قله بزرگ از پیکسل های سفید نداشته باشد. در صورت امکان برای کانال های رنگی به هیستوگرام نگاه کنید تا مطمئن شوید که هیچ یک از آنها نزدیک به سوختن نیستند.

همچنین، می توان هشدار هایلایت (highlight alert) دوربین را فعال کرد تا نشان دهد که چه موقع هایلایت ها (قسمت های روشن) می سوزند، یا در برخی موارد نزدیک به سوختن هستند.

سپس به جای نگاه کردن به هیستوگرام شما می توانید فقط به دنبال قسمت های چشمک زن باشید که نشان می دهد هایلایت های مهم دارند از دست می روند.

رمز این کار، پیدا کردن سطح نوردهی است درست قبل از این که این اتفاق بیافتد. در بسیاری از موارد کاهش نوردهی تا EV 1/3 زیر مقداری که در آن هایلایت های بحرانی شروع به از دست رفتن می کنند، کافی است.

اگرچه این تصویر بسیار روشن به نظر می رسد، اما هیستوگرام تایید می کند که تمام جزئیات مهم در قسمت های روشن عکس یا همان هایلایت ها ثبت شده اند.

اکثر دوربین های سیستم کامپکت و دوربین های کامپکت گران قیمت، و نیز برخی از DSLR ها در حالت نمایش زنده (live view)، قادر به نشان دادن یک هیستوگرام «زنده» هستند که روشنایی صحنه را در نوردهی انتخاب شده قبل از این که عکس گرفته شود، نشان می دهند.

با استفاده از این روش دیگر نیازی به عکس های آزمون و خطا نیست. شما همانطور که نوردهی را تنظیم می کنید، خواهید دید که قله در هیستوگرام حرکت می کند.

آخرین مرحله

هنگامی که شما تصاویر به درستی بیش از حد نوردهی شده خود را داشته باشید، ممکن است لازم باشد تنظیم شوند تا آنطور که می خواهید به نظر برسند.

قبل از تنظیم

شما می توانید از ویرایشگر یا مبدل فایل raw مورد نظر خود برای تیره کردن تصویر استفاده کنید، اما در حین انجام این کار از هیستوگرام چشم برندارید، تا بفهمید که تنظیمات چگونه نمودار را تغییر می دهند.

بعد از تنظیم

اکثر صحنه ها حداقل کمی قسمت های سیاه دارند، بنابراین خطوط هیستوگرام باید به هر دو نقطه انتهایی سمت راست و چپ نمودار برسد، اما این که تصویر درست به نظر برسد مهم تر از این است که هیستوگرام پایبند این روش (راهنمایی) باشد.

منبع

برگرفته از: Digital Camera World

- - , .

بسیاری از افراد این سبک را به عکس های منظره آرامش بخش مایکل کنا (Kenna Michael) که از مکتب ذن تاثیر گرفته است، ربط می دهند و این نقطه شروع خوبی است، اما خیلی فراتر از تقلید از سبک بسیار متمایز کنا می باشد. در این مطلب چند نکته برای شروع این هنر برای شما ارائه شده است.

شروع به فکر کردن از منظر عناصر کلیدی کنید

ماهیت عکاسی مینیمالیستی، حذف تمام زیادی ها و حواس پرتکن ها برای جلب توجه بیننده بر روی یک یا دو ویژگی کلیدی است.

این ویژگی می تواند یک درخت، شخص، حیوان، گیاه یا شیء دیگر باشد، و این یک اصل ترکیب بندی خوب است، حتی اگر شما نخواهید از روی قصد به عنوان یک «عکاس مینیمالیست» شناخته شوید.

به عنوان مثال، دفعه بعد که شما در مقابل یک منظره وسیع و فراگیر بودید، سعی کنید به جای این که درگیر عکاسی از همه چیز شوید تنها چند عنصر به خصوص قوی را ثبت کنید.

در مورد هارمونی و تعادل فکر کنید

عناصری که شما در تصویر می گنجانید باید به طور هارمونیک و هماهنگ با هم نیز کار کنند. مایکل کنا استاد این کار است، که به شدت تحت تاثیر هنر ژاپنی سنتی قرار گرفته است. بنابراین به دنبال اَشکال گرافیکی و این که آنها چطور با هم ارتباط برقرا می کنند، باشید.

کنا و طرفدارانش اغلب از نوردهی طولانی و بوکه برای انتقال یک حس نرمی و آرامش استفاده می کنند: تعبیر کلاسیک این اسکله است که در یک دریای بازتابنده همچون آینه با نوردهی طولانی پیش رفته است، که اغلب به صورت سیاه و سفید عکاسی می شود. این کار کمی کلیشه ای است، اما نقطه خوبی برای شروع رساندن مهارت های مینیمالیستی شما به حد عالی است.

از فضا عاقلانه استفاده کنید

تاثیر هنر سنتی آسیایی بر عکاسی مینیمالیستی را می توان در استفاده ماهرانه از فضای خالی نیز دید. هنرمندانی مانند جوزتسو و هاسه‌گاوا توهاکُو از ژاپن، از فضا برای جلب توجه چشم به ویژگی های کلیدی استفاده می کردند، اما این کار باعث انتقال تهی بودن و خالی بودن، یک مفهوم مهم در بودیسم نیز می شود (هارت سوترای معروف می گوید: «فرم خالی است و خالی بودن فرم است).

اکنون، نیازی نیست که همه شما ذن یا مدیتیشن انجام دهید، اما در نظر داشته باشید که چطور اجازه می دهید فضای کادر شما درهم و برهمی و عوامل حواس پرتکن را کاهش دهد، و تمرکز بیننده را به جایی که می خواهید جلب کند.

قالب های مختلف را در نظر بگیرید

مایکل کنا همچنین از قالب یا فرمت مربع زیاد استفاده می کند چون معتقد است که این کار تصاویر او را آرامش بخش تر و هماهنگ تر می سازد، بنابراین چرا این کار را نیز امتحان نکنیم. یا یک شکل دایره ای؟ همه اینها شما را مجبور به سخت تر کار کردن می کنند تا تنها قوی ترین عناصر را در تصویر خود بگنجانید و باقی چیزها را حذف کنید.

این احساس را نداشته باشید که مجبورید به سوالات بسیار در تصویر خود نیز پاسخ دهید – بسیاری از هنرهای مینیمالیستی بیننده را به تعجب یا سوال پرسیدن وا می دارند، یا بیننده آنها را پوچ و خالی می پندارد. این کار مانند عکاسی مطبوعاتی نیست، که در آن شما می خواهید یک «داستان» را هر چه بیشتر به تصویر بکشید.

اجسام بی جان مینیمالیستی را امتحان کنید

عکاسی اجسام بی جان، ژانر دیگری است که در آن یک رویکرد مینیمالیستی آگاهانه می تواند نتایجی عالی به ارمغان بیاورد. بدون درگیر شدن بیش از حد با زیبایی شناسی های سنتی ژاپنی، در نظر بگیرید که چگونه چند شاخه یا ساقه برای ایجاد یک ترکیب بندی دلپسند در گل آرایی ژاپنی، به جای روش «شلوغ تر» برخی از مدارس غربی مورد استفاده قرار می گیرند.

بنابراین تنها به دنبال یک یا دو نمونه کامل از یک گیاه یا گل باشید و بر روی آنها تمرکز کنید. شما همچنین می توانید نتایجی عالی با ابزار یا ظروف جالب به دست آورید، به خصوص وقتی که به سیاه و سفید تبدیل شده و در سه قاب عکس کنار هم قرار داده شوند. شاید سرویس کارد و چنگال آشپزخانه…

لنزک: آموزش های عکاسی دینا بلنکو (اینجا کلیک نمایید)، عکاس اجسام بی جان خلاق، می توانند نقطه شروعی عالی برای عکاسی اجسام بی جان شما باشند. پس از تمرین آن ها می توانید از مهارت های خود برای خلق ترکیب بندی هایی ساده گرایانه تر و مینیمالیستی استفاده کنید. به عبارت دیگر آموزش های عکاسی دینا را با اصول مطرح شده در مطلب امروز ترکیب نمایید.

به دنبال بافت ها و رنگ ها در خیابان باشید

حتی عکاسی خیابانی هم می تواند از یک رویکرد مینیمالیستی تر بهره مند شود. بنابراین بیرون از خانه به دنبال الگوها، اَشکال و رنگ های جالب بگردید – حتی اگر از یک درب گاراژ هم به شیوه ای درست عکس گرفته شود، می تواند از نظر بصری جالب باشد.

منبع

برگرفته از: Digital Camera World

- - , .

نسیم گلی ، متولد ۱۳۶۴ تهران است و این اولین نمایشگاه انفرادی اوست. در استیتمنت این نمایشگاه به قلم هنرمند آمده :

آذرماه سال ۱۳۹۱ در مراسم خاک‌سپاری مادربزرگم بود که تصمیم گرفتم روی این مجموعه کار کنم . بعد از سال‌ها فامیل (تو بخوان یک قوم) را یک‌جا ، در قبرستان می‌دیدم. مرده و زنده. تاریخ بود جلوی چشمانم. متوجه شدم چقدر از گذر زمان غافل بودم . واز مواجهه‌ با تغییر نسل‌ها شوکه شدم .

حدود سه ماه بعد در بهار ۱۳۹۲ شروع به عکاسی کردم و در پاییز ۱۳۹۳ مجموعه به سرانجام رسید .

تا جایی که امکان داشت سعی کردم نشانه‌هایی که بیانگر زمان یا مکان مشخصی باشند حذف کنم. و سوژه‌ها را در یک وضعیت بی‌زمان و بی‌مکان قرار دهم. چون به نظرم ، انسان‌ها فارغ از این‌که در چه مقام و مرتبه ، و مقیم چه جغرافیا و اقلیمی باشند در حال عبور از حال و رسیدن به آینده تنها و تنها در گذشته ته‌نشین می‌شوند.

آدرس: تهران – کریم خان زند – شهید عضدی – شماره ۳۸

برای مشاهده عکس فوق در سایز بزرگ، روی آن کلیک نمایید.

پوستر نمایشگاه

- - , .

اگر تازه با پروژه آشنا شده اید مطالعه نمایید، در غیر این صورت به پایین صفحه مراجعه نمایید

ایده دنبال کردن یک پروژه ۳۶۵ روزه گروهی، در آغاز سال ۲۰۱۶، توسط امی دیویس (Amy Davies) از سایت digitalcameraworld مطرح گردید. ما لنزکی ها نیز این ایده را پسندیدیم و تصمیم گرفتیم با این گروه همراه شویم و «پروژه عکاسی ۳۶۵ لنزکی ها» را آغاز کنیم. برای همین از این پس هر آخر هفته یک موضوع پیشنهاد خواهیم داد که البته تنها برای الهام شما عزیزان است و همواره می توانید مسیر خود را رفته و موضوع دلخواهتان را برای آن هفته داشته باشید.

لطفا عکس هایی که می گیرید را (چه با موضوع پیشنهادی هفته پروژه ۳۶۵ لنزکی ها / چه با موضوع دلخواهتان)، در اینستاگرام با برچسب lenzak# به اشتراک بگذارید و در قسمت عنوان (caption) «پروژه ۳۶۵ لنزکی ها» و «موضوع» را ذکر کنید. همچنین ذکر مشخصات دوربین، عکس، سایر تجهیزات و درج پاره ای از توضیحات نیز می تواند بسیار جالب باشد (مانند مثال های آخر این مطلب).

ما حتما از عکس های شما در هشتگ lenzak# بازدید می کنیم و احتمالا شماری از آن ها را در صفحه اینستاگرام لنزک منتشر خواهیم کرد.

خب، برای اینکه مجبور نباشید به مطلب فراخوان پروژه برگردید، یکبار دیگه قوانین را در اینجا مرور می کنیم:

• بعد از ۳۶۵ روز از شروع باید ۳۶۵ عکس با ۵۲ موضوع مختلف داشته باشید
• انتخاب موضوع اختیاری است و ما تنها پیشنهاد می دهیم
• برای زمان عکاسی برنامه ریزی کنید ولی زیاد به خودتان سخت نگیرید (پروژه باید مفرح باشد)
• اشتراک عکس ها در اینستاگرام را فراموش نکنید (lenzak#)
• اینجا و در پست های اینستاگرام موضوعات پیشنهادی خودتان را مطرح نمایید تا همه الهام بگیریم
• با هر دوربینی (دوربین کامپکت، بریج، موبایل و…) می توانید این پروژه را تکمیل کنید

شرح موضوع هفته

یکی از خیابان های محل زندگی خود یا خیابانی از شهر که مورد علاقه تان است را انتخاب نموده و عکاسی نمایید. تنها قانون این است که همه عکس ها را در آن خیابان بگیرید.

عکس های امی برای هفته #۲ با موضوع «خیابان من»

این عکس را در خیابانی که زندگی می کنم گرفته ام. بقایای تزئینات کریسمس هنوز آن بالا نصب هستند. من تضاد آن ها را با پس زمینه، که آسمان زیبای آبی یک روز زمستانی است، دوست دارم. من این عکس را با Olympus OM-D E-M10 Mark II (یکی از گزینه های مورد علاقه ام برای عکاسی در سفر) و لنز Panasonic 7-14mm گرفتم. من کوتاه ترین فاصله کانونی لنز را تنظیم کردم ۷mm (معادل ۱۴ میلیمتر)، و درحالیکه تقریبا نشسته بودم دوربین را رو به آسمان نشانه رفتم. من عاشق خطوط دایره ای که چراغ ها تشکیل داده اند و جای ساختمان ها در عکس هستم.

در خیابانی زندگی می کنم که یک فروشگاه آلات موسیقی وجود دارد و من عاشق نگاه کردن به گیتار ها از پشت ویترین هستم. رنگ این گیتار الکتریک را دوست دارم. برای این عکس سعی کردم انحنای گیتار را ایزوله کنم، برای همین از یک لنز ۴۵ میلیمتر (معادل ۹۰ میلیمتر) روی دوربین Olympus OM-D E-M10 Mark II استفاده کردم. همچنین یک دیافراگم باز تنظیم کردم تا عمق میدان کمی ایجاد کنم.

وقتی محدود به عکاسی در یک خیابان خاص باشم، سعی می کنم به دنبال الگو های غیر معمولی بگردم که برای آبستره خوب جواب بدهند. این نیمکت از محل زندگی من فاصله چندانی ندارد. من انحنای شکل نیمکت و قطرات باقی مانده از باران روی آن را دوست داشتم. برای اینکه به عکس یک ته رنگ غیر معمول بدهم، از یکی از فیلتر های دیجیتالی (digital filters) که دوربینم داشت استفاده کردم.

من عاشق این هستم که در خیابان چیز هایی را پیدا کنم که خیلی از مردم از کنار آن ها به سادگی می گذرند. من این را پایین یکی از ساختمان های خیابانم پیدا کردم. این عکس با دوربین Olympus OM-D E-M10 Mark II و یک لنز ۲۵mm f/1.4 گرفتم که معادل ۵۰ میلیمتر است.

اگر به بالا نگاه کنید، چیز های بسیار جالبی خواهید یافت. روی برخی از ساختمان های محل زندگی من سال ساختشان با آجرکاری نوشته شده است. این قدیمی ترین موردی بود که پیدا کردم (۱۸۹۶). این عکس با طولانی ترین فاصله کانونی لنز ۱۵۰-۴۵ میلیمتر گرفته شده (۱۵۰ میلیمتر معادل ۳۰۰ میلیمتر روی یک دوربین میکرو ۴/۳).

من از این شیر خوشم آمد و این عکس را گرفتم. مجددا همان نکته که نگاه کردن به بالا را فراموش نکنیم. این عکس هم با دوربین Olympus OM-D E-M10 Mark II و لنز ۱۵۰-۴۵ میلیمتر (۱۵۰ میلیمتر) گرفته شده است.

این احتمالا زشت ترین ساختمان خیابان من است، اما عمدا انتخابش کردم. من از متحد الشکل بودنش و بازتاب شدن آسمان در پنجره هایش خوشم می آمد. این عکس را با لنز ۴۵mm (معادل ۹۰ میلیمتر) گرفتم تا بخش معینی از پنجره ها را ایزوله (تک) کنم.

- - , .

قوانین ساده این بخش

• گاهی ما عمدا عکس هایی که بی عیب نیستند را انتخاب می کنیم، پس لطفا با انتقادات سازنده خود به دوستانتان کمک کنید
• آزادانه هر نصیحتی که می دانید مفید است را مطرح کنید – ترکیب بندی، نورپردازی، ویرایش و…

کاندید این هفته بخش نقد عکس (برای مشاهده سایز بزرگ روی عکس کلیک کنید):

عکس

مشخصات عکس :

• دوربین: Canon-70D
• دیافراگم: f/8
• سرعت شاتر: ۱/۲۵۰sec
• حساسیت سنسور: ISO-100

عکاس: آقای شایان گنجیان

قصد داشتید چه چیزی را به تصویر بکشید؟

اتفاقی بود که در لحظه افتاد…صدایی بود که همه رو ترساند،یک لحظه به کلاغ ها توجهم جلب شد…

لطفا نظر خود را در قسمت نظرات، پایین همین صفحه، مطرح نمایید. شما چگونه چنین صحنه یا عکسی را به طور متفاوتی به تصویر می کشیدید؟ تشکر فراوان از همه عزیزانی که هفته گذشته در این بخش دیدگاهشان را مطرح نمودند.

سازنده ترین نظرات در سایت به شکل برجسته ای نمایش خواهند یافت. شما هم می توانید با کلیک روی این لینک عکس خود را برای بخش نقد ارسال نمایید.

مروری بر نقد عکس هفته گذشته

- - , .

چه بخواهید از دوربین DSLR استفاده کنید چه قصد استفاده از دوربین موبایل برای گرفتن عکس های لحظه ای داشته باشید، اینستاگرام ابزاری مناسب برای به اشتراک گذاشتن عکس ها، الهام گرفتن و ارتقای حرفه عکاسی شماست. اینستاگرام بالغ بر ۳۰۰ میلیون کاربر دارد. بنابراین از نظر خلاقیت بالقوه، همراه های بااستعداد و بازدیدکننده های تأثیرگذاری که همیشه در دسترس هستند، کم و کاستی ندارد.

چرا عکاسان حرفه ای از اینستاگرام استفاده می کنند؟

با یک نظرسنجی همگانی مشخص شد سه دلیل اصلی برای انتخاب و استفاده از اینستاگرام توسط عکاسان حرفه ای و نیمه حرفه ای وجود دارد.

بعنوان یک ابزار خلاق

اینستاگرام خیلی سریع رضایت شما را جلب می کند و درضمن راهی ساده برای امتحان کردن ایده های آنی، دیدن عکس های قدیمی با نور جدید، یا حتی استفاده از عکس های لحظه ای که قرار نیست در نهایت پورتفولیو (آلبوم کار – portfolio) شما باشند، است. این عکس ها همگی کوچک هستند که می توانند باعث شکوفا شدن یک عکاس پرتلاش شوند. نیازی نیست از نویزهای اضافه و جزئیات ریز ایراد بگیرید.

برای ارتباط برقرار کردن با عکاس های دیگر

وجه اجتماعی اینستاگرام برای دیدار با دوستان عکاسی که کار آنها به شما انگیزه می دهد، دیدار با مدل ها، متخصصین مُد و دیگر افرادی که می توانند انگیزه بخش یا مناسب برای همکاری باشند، فوق العاده است.

برای آگاهی دادن از حرفه خودتان

امروزه، رسانه های اجتماعی جنبه بسایر مهمی در اکثر حرفه های کوچک هستند. قطعا منظورمان یک اپلیکیشن کوچک یا یک بازار تک محصولی نیست. اینستاگرام اخیراً وسعت زیادی پیدا کرده و به رشد خودش ادامه می دهد. گرچه اینستاگرام در سطح داشتن یک سایت پورتفولیوی تمام عیار نیست، ولی مزایای خاص خودش را دارد.

دوربین DSLR یا دوربین تلفن همراه؟

من قصد ندارم به شما بگویم چطوری عکاسی کنید یا چطوری پست بگذارید. این به خود شما بستگی دارد. حرف من این است: جدای از نوع دوربینی که استفاده می کنید، توصیه می کنم گلچینی از عکس هایی که برای گرفتن آنها با دقت برنامه ریزی کرده اید (آنهایی که درنهایت پورتفولیوی شما می شوند) و عکس های لحظه ای (پشت صحنه، عکس هایی که در حال استراحت گرفتید، تجربه های خلاقانه سرعتی) را به عنوان پست قرار دهید. بهتر است یک برنامه برای اینکه چطور از اینستاگرام استفاده کنید تنظیم کنید تا آن را از پورتفولیوی آنلاین خودتان متمایز کنید.

برای بخشیدن جنبه ای حرفه ای به اینستاگرامتان، فارغ از نوع دوربینی که برای عکاسی استفاده می کنید، از فرآیند ویرایشی ثابتی استفاده کنید. انتخاب اینکه این فرآیند چه باشد، به سبک و شاکله اصلی کار شما بستگی دارد.

اغلب افرادی که به عکس های شما در اینستاگرام نگاه می کنند، از تلفن همراه برای این کار استفاده می کنند. جزئیات ریز فراموش می شوند و یک برش نزدیک تر از عکس، اغلب نتیجه بهتری دارد. در مورد فوکوس روی قسمتی از یک تصویر بزرگ با برشی دقیق طوریکه فرمت مربعی را بپوشاند، فکر کنید.

اینساگرام نباید صرفا یک کپی از وبسایت شما باشد- در این صورت فرق آنها چیست؟

درعوض، سعی کنید به اینستاگرامتان بعنوان مکملی برای پورتفولیوی حرفه ای خودتان نگاه کنید، مثل یک دفترچه یادداشت روزانه بصری.

فیلترها، ابزارها و افکت ها

می خواهم اعترافی بکنم و آن این است که من از فیلترهای اینستاگرام استفاده نمی کنم. ارزش اینکه یک نگاهی به آنها بیندازید را دارند، اما به شما توصیه می کنم از اپلیکیشن های پیشرفته تری برای ویرایش رنگ و تضاد (کنتراست) عکس هایتان استفاده کنید.

تعداد زیادی اپلیکیشن برای پردازش تصاویر روی تلفن همراه و تبلت وجود دارد. چند تا از معروف ترین آنها شامل موارد زیر هستند:

نکته اساسی که هنگام ویرایش عکس هایتان برای اینستاگرام باید بخاطر داشته باشید این است که این عکس ها قرار است در اندازه های کوچک در تلفن های همراه دیده شوند. این باعث اهمیت بیشتر کنتراست، اشباع (saturation) و وضوح (sharpness) آنها می شود، درحالیکه جزئیات عکس ها کمتر دیده می شود.

روندهای کاری گوناگون برای گروه های گوناگون

برای عکس هایی که با دوربین DSLR می گیرم از فتوشاپ برای زوم، برش و اعمال تصحیح رنگ پایه استفاده می کنم و بعد از این کار، آنها را به تلفن همراه خودم می فرستم تا کار ویرایش را در VSCO Cam به اتمام برسانم. برای عکس هایی که با دوربین تلفن همراه می گیرم، مستقیما از VSCO Cam برای ویرایش استفاده می کنم. با تعدادی از این اپلیکیشن ها و روندهای کاری کار کنید و بفهمید کدام یک بهتر به کار شما می آید.

اضافه کاری نکنید!

سعی کنید فرآیند ویرایش را سخت نکنید که هم پیچیده و هم زمان بر خواهد بود، کمااینکه این کار فقط باعث انرژی گیر بودن روند می شود. زیبایی اینستاگرام این است که خیلی سریع می توانید از گرفتن یک عکس به مرحله ا شتراک گذاری آن برسید.

عکس هایتان را برای نمایش در تلفن های همراه تغییر اندازه دهید

صرف نظر از اینکه نهایتا از چه نوع روند کاری می خواهید استفاده کنید، همیشه بخاطر داشته باشید که اکثر اپلیکیشن های عکاسی روی تلفن های همراه به صورت اتوماتیک عکس های با رزولوشن بالا را فشرده و به اندازه کوچک تری در می آورند تا فضای زیادی از تلفن همراه شما نگیرند یا به بیان دیگر حافظه و نیروی پردازشی کمتری مصرف کنند.

اگر با یک دوربین DSLR عکاسی می کنید و ویرایش را با VSCO Cam انجام می دهید و می خواهید کیفیت بالای عکس هایتان را حفظ کنید، مطمئن شوید که ابتدا از فتوشاپ (یا نرم افزاری شبیه به آن) برای برش و تغییر اندازه عکس ها استفاده می کنید و سپس آنها را با اندازه ای مناسب در تلفن همراهتان ذخیره کنید. VSCO Cam اطلاعات بیشتری برای کمک به بهتر شدن کارتان به شما می دهد.

افکت های نهایی، تغییر سایز و پست عکس هایتان

وقتی عکس هایتان را در اینستاگرام پست می کنید، آنها به ۶۴۰*۶۴۰ پیکسل تغییر سایز داده و فشرده می شوند (از جولای ۲۰۱۵ برای سازگاری با رتینا و سایر نمایشگر های دارای رزولوشن بالا این اندازه به ۱۰۸۰*۱۰۸۰ پیکسل تغییر داده شد). خیلی نگران این فشرده سازی نباشید- عکس ها قرار است کوچک دیده شوند و انتظار نمی رود کسی جزئیات ریز را روی صفحه تلفن همراه ببیند. کمی دانه و نویز می تواند به افکت اضافه شود!

برای مقایسه، در اینجا نمونه عکس های من در هر مرحله از فرآیند ویرایش آورده شده است. من برای انتشار عکس ها در سایت Tuts+ (عکس ها در این سایت مثل لنزک عرض ۶۰۰px دارند) کمی آن ها را کراپ کرده ام و برای ذخیره سازی از قابلیت Save For Web فتوشاپ با کیفیت ۸۰% استفاده کردم.

عکس مستقیم بیرون آمده از دوربین

این عکس درست همانطوری است که گرفته شده بدون هیچ تغییری، جز کراپ و تغییر اندازه.

پردازش شده با VSCO Cam

اینجا از VSCO Cam برای اینکه سریع بتوانم رنگ و کنتراست عکس را تغییر دهم، استفاده کردم.

عکسی که نهایتا در اینستاگرام گذاشته شد

اینجا عکسی است که بعد از ویرایش در VSCO Cam به اینستاگرام پست شد.

با مقایسه این عکس و عکس قبلی آن، دیده می شود با اضافه کردن آن به اینستاگرام، به میزان خیلی کمی از کیفیت آن کاسته شده است. اگر یک نگاه آنی به هر دو عکس بیندازید، متوجه کمی شارپنس و کنتراست بیشتر می شوید، اما این یک تغییر خیلی کوچک است. اینستاگرام برای فشرده کردن عکس ها با حفظ کیفیت آنها خیلی خوب عمل می کند. اگر به این عکس روی صفحه نمایش کوچک نگاه کنید، خواهید دید که در حقیقت می توان این شارپ سازی را به عنوان یک ارتقا و بهبود در نظر گرفت.

استفاده از فیلتر Lux

یکی از قابلیت های اینستاگرام که دوست دارم استفاده کنم، فیلتر Lux است. نسبتا یکی از قابلیت های جدید اینستاگرام است، Lux یک اسلایدر ساده است و به شما این امکان را می دهد که کنتراست و اشباع عکس را تنظیم کنید. این قابلیت برای تنظیم های دقیقه نودی مفید است و واضح است با در نظر داشتن اینکه عکس ها روی موبایل مرور خواهند شد، طراحی شده است.

برای این عکس از فیلتر Lux اینستاگرام استفاده کردم. Lux کنتراست یا تضاد عکس را تنظیم می کند و برای تنظیمات دقیق عکس های شما طوریکه روی صفحه تلفن همراه خوب دیده شوند، مناسب است.

بخاطر داشته باشید، این عکس ها وقتی با موبایل دیده شوند، عالی به نظر می رسند. قطعا در حالت تمام اندازه بدون عیب نیستند!

برچسب ها و دنبال کننده ها

بسیارخب، بنابراین تا اینجای کار اصول مقدماتی ویرایش عکس و پست کردن آن در اینستاگرام دسته بندی شد. حالا بیایید در مورد اینکه چطور توجه مخاطب را جلب کنیم و تعداد دنبال کننده ها را افزایش دهیم صحبت کنیم.

مهم ترین نکته ای که باید بخاطر داشته باشید این است که اینستاگرام یک جامعه است. این اپلیکیشن، خودش تعداد کمی روش برای ترویج عکس های شما یا به عبارتی شناساندن شما و عکس هایتان به مخاطبان دیگر دارد، اما در نهایت، بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که به این جامعه ملحق شوید و با ذوق و شوق در آن شرکت کنید. بقیه چیزها به مرور پیش می رود. در اینجا چند استراتژی آورده شده تا به شما برای شروع کمک کند:

افرادی که به نظر شما جالب هستند را دنبال کنید

هر کاربری را که به صورت اتفاقی می بینید، دنبال نکنید. متناسب با زمینه کاری خودتان با افراد آشنا شوید. ایجاد ارتباط شخصی(خصوصی) بهترین راه برای پیدا کردن افرادی با نگرش مشابه است و این کار باعث می شود در زمینه کاری خودتان انگیزه بیشتری بگیرید.

در مکالمه ها نقش داشته باشید

اگر افراد زیر عکس های شما کامنت گذاشتند، از آنها تشکر کنید. در مکالمه هایی که برای شما جالب هستند، مشارکت کنید. روی عکس هایی که برای شما جذاب، دارای ایده و شگفت انگیز هستند، لایک و کامنت بگذارید.

به صورت منظم پست بگذارید

اگر تمام عکس هایتان را به صورت یکجا پست کنید (در اینستاگرام منتشر کنید)، این کار باعث پر شدن فید (feed) دنبال کننده های شما می شود. از دید یک دنبال کننده، این کار کمی آزاردهنده است. من به خودم با این هدف که روزی حداقل یک عکس پست کنم، انگیزه می دهم. اما وقت هایی که تعداد زیادی عکس برای پست کردن داشته باشم، بین آنها وقفه ایجاد می کنم و یکی یکی آنها را پست می کنم (با فاصله زمانی چند ساعته).

از هشتگ ها استفاده کنید

تا جایی که بخواهید می توانید از هشتگ استفاده کنید. این بهترین کار برای اضافه کردن موارد مربوط به هم است. هشتگ هایی که محبوب تر هستند بیشتر مورد بازدید قرار می گیرند، اما عکس های زیادی به این هشتگ ها پست می شود و همین امر باعث می شود که عکس های شما خیلی سریع به پایین صفحه فرستاده شوند. سعی کنید از گلچینی از موضوعات و هشتگ های محبوب استفاده کنید (هشتگ لنزک در اینستاگرام lenzak#).

از هشتگ های دیگران الهام بگیرید

حواستان به دیگر عکاس هایی که شبیه عکس های شما پست می کنند، باشد. از آنها برای استفاده از هشتگ های جدید الهام بگیرید. بعضی از این هشتگ ها سرراست هستند (مثل #عکاسی یا #منظره) درحالیکه بعضی دیگر مهیج تر و خلاقانه ترهستند- مثل mustseeiran# یا honar_pics# و…

یک چشمتان همواره به مسابقات و صفحه هایی که کار دیگر عکاسان را به نمایش می گذارند، باشد. این صفحات معمولا یک هشتگ اختصاصی دارند و با اضافه کردن آن به عکستان، این شانس را پیدا می کنید که توسط آن ها بازنشر شده و در نتیجه عده زیادی با کار های شما آشنا شوند (مثلا هشتگ صفحه pasandha@ که هست pasandha# یا صفحه aksiine@ با هشتگ aksiine#).

به عکس هایتان، مکان (location) اضافه کنید

اگر از جاهای معروف و شناخته شده عکاسی کردید، موقع پست کردن عکس هایتان از قابلیت “Add Location” اینستاگرام استفاده کنید.

نتیجه گیری

قطعا اینکه نگاهی به تمام قابلیت های اینستاگرام بیندازید و در ابتدای کار، هدفی در ذهن داشته باشید ایده خوبی است. ولی وقت را تلف نکنید! اینستاگرام یک ابزار فوق العاده برای به اشتراک گذاشتن آنی عکس هاست. اینستاگرام تمام ویژگی های لازم برای کمال گرایی را ندارد، اما همین است که آن را جالب می کند.

آیا شما عکس هایی که می گیرید را در اینستاگرام به اشتراک می گذارید؟ پروفایل شخصی خود را از حرفه ایتان جدا نموده اید؟ اینستاگرام چقدر به پیشرفت شما کمک کرده و روزانه چه زمانی را صرف اینستاگرام می کنید؟ در بخش دیدگاه های پایین صفحه برایمان بنویسید

صفحه اینستاگرام لنزک: Lenzak_photography@

هشتگ لنزکی ها: lenzak#

منبع

برگرفته از: tutsplus

- - , .

دینا بلنکو یک عکاس اجسام بی جان خلاق اهل روسیه و یکی از عکاسان فوق العاده موفق فروشگاه ۵۰۰px است. عکس های هنری او داستان های جادویی پشت اشیاء روزمره بی جان را به تصویر می کشند.

امواج نقاشی اثر دینا بلنکو در ۵۰۰px

من می دانم که راه مناسب برای عکاسی از پاشیدن مایعات (splash photography)، استفاده از دستگاه های فانتزی خاص است که به شما اجازه می دهند تا شکل مایعات پاشیده شده خود را به دقت کنترل کنید. با این حال، این دستگاه ها نه تنها گران قیمت هستند، بلکه پیدا کردن آنها بسیار سخت است (من تنها موفق به پیدا کردن مدل های مناسب برای عکاسی ماکرو شده ام).

به همین دلیل است که اکثر عکاسان اجسام بی جان این کار را با تجهیزاتی که در حال حاضر می توانند از آنها استفاده کنند، انجام می دهند. یکی از ترفندهای من در اینجا ارائه شده است.

این روش ایجاد عکس های پاشیدن مایعات کنترل مطلق شکل آنها را به شما نخواهد داد، اما شما قادر خواهید بود تا مایعات پاشیده شده نسبتا مشابی را ثبت کنید (حتی چند مورد به طور همزمان) و عکس های پاشیدن مایعات را در صحنه هایی ایجاد کنید که روش های معمول مانند انداختن یک حبه قند داخل یک فنجان قهوه به سادگی جواب نخواهد داد. به علاوه، امتحان این روش بسیار مفرح است!

لوازم مورد نیاز

شما به موارد زیر نیاز خواهید داشت:

۱- یک پلتفرم (پایه) کوچک بر روی چهار چرخ (من مال خودم را از یک قطعه تخته سه لای نازک و دو جفت از چرخ های LEGO ساختم؛ شما می توانید با استفاده از چرخ های مبلمان یا حتی یک اسکیت، پلتفرم بزرگتری بسازید).

۲- یک ترمز (مال من یک بلوک چوبی چسبانده شده به یک میز پس زمینه است و برای توقف حرکت پلتفرم مورد استفاده قرار می گیرد).

۳- یک ظرف با مایع (فنجان قهوه، یک شیشه با آب رنگی) و اقلام دیگری از اجسام بی جان شما.

۴- نوار دو طرفه (برای محافظت از هر چیزی که نباید حرکت کند).

علاوه بر این، مانند هر نوع عکاسی از پاشیدن مایعات، شما به یک سه پایه و یک فلاش اکسترنال نیاز خواهید داشت.

آماده سازی

طرح این است: ترکیب بندی را بر روی یک پلتفرم در حال حرکت تنظیم کرده و جایی که باید از آن عکس گرفته شود را با ترمز خارجی علامت گذاری کنید. سپس پلتفرم را کمی به عقب کشیده و آن را هل دهید.

پلتفرم می غلتد و سپس وقتی به ترمز برخورد می کند ناگهان متوقف می شود، اما مایع، که توسط اینرسی به پیش رانده شده است، همچنان به حرکت ادامه می دهد و به طور کمانی و زیبا به بیرون پاشیده می شود.

برای عکاسی و ثبت مایع بیرون پاشیده شده در حال حرکت، فلاش را بر روی قدرت کم تنظیم کنید (۱۶/۱ یا کمتر). این کار یک پالس بسیار کوتاه فراهم می کند که حرکت مایع را فریز یا ثابت خواهد کرد. همچنین، دوربین خود را بر روی یک حالت عکاسی متوالی (continuous high) تنظیم کنید تا چند عکس را در یک ردیف بگیرید.

عکس آزمایشی

من به شدت توصیه می کنم که چند عکس آزمایشی بگیرید: در این صورت می فهمید که چقدر محکم باید پلتفرم را هل دهید، و کدام موارد بیش از حد سبک هستند که نیازی به محکم چسباندن آنها نیست (من برای احتیاط همه چیز را خوب چسباندم).

عکاسی

اکنون، با فنجان ها و شیشه های مورد نظر خود یک ترکیب بندی ایجاد کنید، بررسی کنید که همه چیز ثابت باشد، مطمئن شوید که مایع بر روی تجهیزات الکترونیکی نمی ریزد و لذت ببرید!

مرحله ویرایش

در نهایت، بهترین تصویر را انتخاب کرده و آن را کمی جلا دهید: رنگ ها و کنتراست را تنظیم کرده، قطرات غیر ضروری را حذف کنید، و کار تمام است! تصاویر نهایی را در زیر می بینید:

اقیانوس نقاشی اثر دینا بلنکو در ۵۰۰px

اندازه گیری ها اثر دینا بلنکو در ۵۰۰px

این تکنیک بی عیب و نقص نیست، اما برای همه در دسترس، ارزان، و نسبتا قابل کنترل است. این روش ثبت مایعات پاشیده شده مشابه را در مقایسه با نتایجی که با ریختن مایع به صورت دستی می توانید به دست آورید، بسیار آسان تر می کند.

همچنین، مفید بودن آن در صحنه هایی با شیشه های شفاف (که در آن شیء پرتاب شده در یک لیوان به وضوح قابل مشاهده خواهد بود) ثابت می شود. و من امیدوارم که از امتحان کردن آن لذت ببرید.

الهام بگیرید و موفق باشید!

- - , .

داشتن یک سطح بازتابنده و براق به شما کمک می کند که از حلقه های عروس و داماد عکس های خیره کننده ای بگیرید. هیچ چیز به اندازه یک پس زمینه مشکی رنگ و یک بازتاب زیبا عکس جواهرات را جذاب نمی کند. اسکات می گوید: «سال گذشته که با همسرم برای عکاسی به مراسم رفته بودیم، دیدیم که در سالن پذیرایی پیانو پیدا نمی شود. این شد که ایده عکاسی روی سطح آیپد به ذهن همسرم رسید».

بله عکاسی از جواهرآلات روی سطح براق یک پیانو مشکی، به عکس شما جذابیت خاصی خواهد داد. اما این گزینه ای نیست که همیشه در دسترس باشد (حتی به ندرت حاضر است)، اما یک آیپد چطور؟

عکس فوق: در این عکس اسکات را مشاهده می کنید که با یک لنز ماکرو ۱۰۰ میلیمتری و نور طبیعی در حال عکاسی از حلقه هاست. به هر حال آیپد مینی ای که در تصویر فوق می بینید خواموش شده تا پس زمینه ای کاملا مشکی ایجاد کند.

اسکات می گوید: «روز بعد از اینکه این نکته را در صفحه فیسبوکم به اشتراک گذاشتم، وسط عکاسی از مراسم عروسی بودیم که نوبت به عکاسی از حلقه ها رسید. متوجه شدم آیپدم را جا گذاشته ام و برای همین به سراغ نقشه دوم رفتم – آیفون ۶+ ام را بیرون آوردم و از حلقه ها روی سطح آن عکاسی کردم تا بازتابشان را به تصویر بکشم. واقعا عالی جواب داد، اما وسط عکاسی ناگهان یک نوتیفیکیشن توییتر روی گوشی ظاهر شد (سومین عکس پایین را ببینید).

احتمالا شما هم به این فکر کرده اید که این حقه به «عکاسی از حلقه ها» محدود نمی شود و احتمالا بشود از آن در عکاسی از برخی اجسام بی جان دیگر، محصولات، خوراکی ها و… نیز استفاده کنید. بنابراین اگر ایده ای به ذهنتان رسید و یا به تجربه جالبی در این زمینه دست یافتید، آن را در بخش دیدگاه های پایین این صفحه با ما به اشتراک بگذارید.

همچنین اگر برای عکاسی به مراسم عروسی رفتید و نوبت به عکاسی از حلقه ها رسید، «عکاسی از سایه ها به شکل قلب» را هم امتحان نمایید.

منبع

برگرفته از: scottkelby

- - , .

قوانین ساده این بخش

• گاهی ما عمدا عکس هایی که بی عیب نیستند را انتخاب می کنیم، پس لطفا با انتقادات سازنده خود به دوستانتان کمک کنید
• آزادانه هر نصیحتی که می دانید مفید است را مطرح کنید – ترکیب بندی، نورپردازی، ویرایش و…

کاندید این هفته بخش نقد عکس (برای مشاهده سایز بزرگ روی عکس کلیک کنید):

عکس

مشخصات عکس :

• دیافراگم: f/1.8
• سرعت شاتر: ۱/۴۰۰۰sec
• حساسیت سنسور: ISO-100
• لنز: ۵۰mm STM

عکاس: آقای ابراهیم معتمد

قصد داشتید چه چیزی را به تصویر بکشید؟

مو های آتشین

لطفا نظر خود را در قسمت نظرات، پایین همین صفحه، مطرح نمایید. شما چگونه چنین صحنه یا عکسی را به طور متفاوتی به تصویر می کشیدید؟ تشکر فراوان از همه عزیزانی که هفته گذشته در این بخش دیدگاهشان را مطرح نمودند.

سازنده ترین نظرات در سایت به شکل برجسته ای نمایش خواهند یافت. شما هم می توانید با کلیک روی این لینک عکس خود را برای بخش نقد ارسال نمایید.

مروری بر نقد عکس هفته گذشته

- - , .

با آغاز سال ۲۰۱۶، سایت digitalcameraworld ایده یک پروژه عکاسی ۳۶۵ روزه (Project 365) را مطرح کرد که به نظر جذاب می آمد. برای همین بر آن شدیم که ما لنزکی ها نیز این پروژه را انجام دهیم و از این پس مطالب مربوط به این پروژه را منتشر خواهیم کرد. البته این بدین معنی نیست که «پروژه عکاسی ۳۶۵» ایده جدیدی باشد، احتمال دارد که شما بیش از یکبار چنین کاری انجام داده باشید، بلکه در اینجا هدف دنبال کردن گروهی آن است.

تصمیم بر این است که پروژه ۵۲ موضوع یا همان تم داشته باشد. هرچند اگر تصمیم گرفتید در این پروژه با ما همراه شوید، آن را هر طور که خواستید دنبال کنید. مهم ترین نکته در چنین چالش یا پروژه ای این است که برای شما جواب دهد و از انجام دادنش لذت ببرید. اگر اینطور نباشد، احتمالا از آن خسته یا زده خواهید شد و به سرعت از انجامش منصرف خواهید شد.

ایده پرداز این پروژه می گوید: «از آنجا که من آدمی هستم که دوست دارد مدام فکرش را تغییر دهد، همه ۵۲ موضوع را یکجا تعیین نمی کنم. دوست دارم این کار را هفته به هفته انجام دهم، یا اینکه یک بانک ایده تشکیل دهم و از آن یکی را انتخاب کنم».

بنابراین از این پس هر جمعه در کنار «نقد عکس» آخر هفته لنزک، برای شما عزیزانی که به این پروژه پیوسته اید یک موضوع جدید معرفی می کنیم. شما هم می توانید با موضوع مطرح شده عکاسی کنید و هم کاملا آزاد هستید موضوع دیگری را برای هفته خود انتخاب نمایید. اما آنچه می تواند بین همه ما لنزکی هایی که این پروژه را دنبال می کنیم مشترک باشد: اشتراک عکس ها با برچسب #lenzak در اینستاگرام (بهتر است در قسمت عنوان یا Caption عکس «پروژه ۳۶۵ روزه لنزکی ها» نیز ذکر شود). نظر دادن روی عکس های یکدیگر. پیشنهاد دادن موضوع های جدید در بخش دیدگاه های مطالب مرتبط.

توجه بفرمایید که حساسیت خاصی روی «یک عکس هر روز» وجود ندارد، و این پروژه کاملا با قوانین شخصی شما پیش می رود. فقط هدف این است که پس از ۳۶۵ روز، ۳۶۵ عکس با ۵۲ موضوع داشته باشید، نه اینکه دقیقا چه زمانی گرفته شده اند.

اگر تصمیم گرفتید در این پروژه شرکت کنید، در ادامه چند نکته برای تکمیل یک پروژه عکاسی ۳۶۵ روزه مطرح شده است:

برنامه ریزی کنید

گرفتن عکس روز خود را برای ساعت ۲۳:۵۹ نگذارید. بهتر است که برای ساعت عکاسی خود برنامه ریزی داشته باشید تا همیشه بتوانید عکس خود را ثبت کنید.

کار را به دقیقه ۹۰ موکول نکنید

سعی کنید به دانلود و آپلود (اگر تصمیم دارید عکس خود را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید) عکستان در اسرع وقت عادت کنید. انجام یکباره این کار برای عکس های ۲ ماه، طاقت فرسا به نظر می رسد.

یک بانک ایده ها تشکیل دهید

فکر کردن به ایده های جدید در لحظه های آخر (مخصوصا اگر آن را به ۲۳:۵۹ موکول کنید)، دشوار است. اگر لیستی از ایده ها را در جایی بنویسید، در صورت گیر کردن می توانید به آن مراجعه و یکی را انتخاب کنید. یک راه مفرح، نوشتن ایده ها روی کاغذ ها، تاه کردن و انداختن آن ها در یک ظرف است. شما می توانید هر زمان که گیر کردید یکی از کاغذ ها را از ظرف بیرون آورید (یا ۳۶۵ تا بنویسید و هر روز انجامش دهید!).

قوانین را از پیش تعین کنید

برای تکمیل یک پروژه ۳۶۵ روزه راه های زیادی وجود دارد، اما از پیش تعیین کردن یک سری قوانین قطعا به شما کمک خواهد کرد. شاید بخواهید هر روز یک عکس بگیرید، شاید بخواهید هر روز یک تم یا موضوع متفاوت داشته باشید، یا شاید بخواهید هر هفته این موضوع را تغییر دهید و شاید هم بخواهید هر روز سر ساعت خاصی عکستان را بگیرید. این ها قوانین شخصی شما هستند، ابتدای کار آن ها را انتخاب کنید و به آن ها بچسبید.

خیلی به خودتان سخت نگیرید

به یاد داشته باشید که این کاری مفرح است که قرار است به شما در ارتقای مهارت های عکاسیتان کمک کند. اگر برایتان تکراری شد و احساس روزمرگی کردید، سعی کنید کمی قوانین را تغییر دهید. همچنین اگر فراموش کردید عکس بگیرید و به روز بعد موکول شد (یا گرفتن تمام عکس های هفته در یک روز!)، به خودتان سخت نگیرید.

موضوع عکاسی پیشنهادی اولین هفته را در مطلب بعدی امروز به اطلاع شما خواهیم رساند. همانطور که در بالا ذکر شد و بار ها در بخش «پروژه های عکاسی» لنزک بیان کرده ایم، آغاز و تکمیل پروژه های عکاسی می تواند در افزایش مهارت های شما بسیار موثر باشد. بنابراین توصیه ما به شما عزیزان این است که در این پروژه با ما همراه شوید و به موضوع های مطرح شده به چشم یک چالش نگاه کنید.

- - , .

ایده دنبال کردن یک پروژه ۳۶۵ روزه گروهی، در آغاز سال ۲۰۱۶، توسط امی دیویس (Amy Davies) از سایت digitalcameraworld مطرح گردید. ما لنزکی ها نیز این ایده را پسندیدیم و تصمیم گرفتیم با این گروه همراه شویم و «پروژه عکاسی ۳۶۵ لنزکی ها» را آغاز کنیم. برای همین از این پس هر آخر هفته یک موضوع پیشنهاد خواهیم داد که البته تنها برای الهام شما عزیزان است و همواره می توانید مسیر خود را رفته و موضوع دلخواهتان را برای آن هفته داشته باشید.

لطفا عکس هایی که می گیرید را (چه با موضوع پیشنهادی هفته پروژه ۳۶۵ لنزکی ها / چه با موضوع دلخواهتان)، در اینستاگرام با برچسب lenzak# به اشتراک بگذارید و در قسمت عنوان (caption) «پروژه ۳۶۵ لنزکی ها» و «موضوع» را ذکر کنید. همچنین ذکر مشخصات دوربین، عکس، سایر تجهیزات و درج پاره ای از توضیحات نیز می تواند بسیار جالب باشد (مانند مثال های آخر این مطلب).

ما حتما از عکس های شما در هشتگ lenzak# بازدید می کنیم و احتمالا شماری از آن ها را در صفحه اینستاگرام لنزک منتشر خواهیم کرد.

خب، برای اینکه مجبور نباشید به مطلب فراخوان پروژه برگردید، یکبار دیگه قوانین را در اینجا مرور می کنیم:

• بعد از ۳۶۵ روز از شروع باید ۳۶۵ عکس با ۵۲ موضوع مختلف داشته باشید
• انتخاب موضوع اختیاری است و ما تنها پیشنهاد می دهیم
• برای زمان عکاسی برنامه ریزی کنید ولی زیاد به خودتان سخت نگیرید (پروژه باید مفرح باشد)
• اشتراک عکس ها در اینستاگرام را فراموش نکنید (lenzak#)
• اینجا و در پست های اینستاگرام موضوعات پیشنهادی خودتان را مطرح نمایید تا همه الهام بگیریم
• با هر دوربینی (دوربین کامپکت، بریج، موبایل و…) می توانید این پروژه را تکمیل کنید

عکس های امی برای هفته #۱ با موضوع «تغذیه سالم»

تماشای عکس های هفته اول امی دیویس می تواند برای شما الهام بخش باشد. خوبی موضوع «تغذیه سالم» این است که حتی نیاز نیست از منزل خارج شوید. سوژه های عکاسی برای این موضوع در آشپزخانه شما یافت می شوند و نور پنجره می تواند بهترین منبع برای نورپردازی شما باشد.

این عکس با دوربین Canon EOS 6D و فاصله کانونی ۱۰۰ میلیمتر گرفته شده است. دیافراگم f/4، سرعت شاتر ۰٫۶ ثانیه و ایزو ۲۰۰ بوده است.

من از دوربین Canon EOS 6D و لنز ماکرو ۱۰۰ میلیمتر استفاده کردم، یک دیافراگم باز انتخاب کردم و روی برگ جلوی بشقاب فوکوس کردم. من طراوت پس زمینه سبز را دوست دارم – به ویژه در روز های خاکستری زمستان.

برای این عکس نیز چیدمان ساده ای داشتم. دوربین را روی سه پایه و مستقیما به سمت پیاز برش خورده قرار داده بودم. یک دیافراگم بسته (f/8) انتخاب کردم و یک ایزو پایین چراکه می خواستم بیشترین جزئیات ممکن را ثبت کنم.

از آنجا که به یک سرعت شاتر نسبتا طولانی نیاز داشتم، جهت جلوگیری از ثبت هر گونه لرزش احتمالی، برای زدن شاتر از ریموت کنترل شاتر استفاده کردم.

مجددا برای این عکس از لنزو ماکرو و دوربین Canon EOS 6D استفاده کردم. کتاب آشپزی را نزدیک نور پنجره قرار دادم، روی بخشی از نوشته ها فوکوس کردم و دیافراگم نسبتا بازی انتخاب کردم (f/4).

بار دیگر این عکس با لنز ماکرو ۱۰۰ میلیمتر و Canon EOS 6D گرفته شده. هرچند جذاب نشان دادن چیزی مثل برنج ریزوتو دشوار است، اما سعی کردم با اضافه کردن چنگال آن را کمی زیبا تر کنم.

دوربین را روی سه پایه گذاشتم، دیافراگم بسته f/8 و ایزو پایین ۲۰۰ را انتخاب کردم. و از آنجا که سرعت شاتر نسبتا آهسته و ۱٫۶ ثانیه بود، از ریموت کنترل شاتر استفاده کردم.

من شکلات ها را روی یک برگه و روی زمین قرار دادم. دوربین را روی سه پایه نصب کردم و جهت آن مستقیم رو به پایین بود. برای گرفتن عکس از ریموت کنترل شاتر استفاده کردم.

از آنجا که می خواستم روی شکلاتی در وسط کادر تمرکز کنم، دیافراگم باز f/3.5 را انتخاب کردم.

- - , .